Vertrouwen

Als ik terugkijk op dit halfjaar, hoe ik al lezend en worstelend door die levensupdate heen ga, dan ben ik blij en verwonderd. Ik weet nog steeds het pad niet, de weg is niet een klein beetje kronkelig, maar bijzonder bochtig! Maar ik heb wel ervaren wie mijn gids is op dit pad. En dan is het mooi in het Stiltedagboek van Mirjam van de Vegt te lezen "Verlicht de weg die ik gaan mag". Dit weekend werd ik telkens weer bepaald bij het woord "vertrouwen". En dat naar aanleiding van een heel oude drenkeling op de Middellandse Zee, Paulus. Paulus heeft gehoord dat hij in Rome gewoon zijn verhaal zal gaan doen voor de keizer. Dus daarom zal God het niet laten gebeuren dat de hele boot, incl opvarenden, vergaat. En Paulus zegt daarop: Ik stel vertrouwen op God. Bijzonder. Het is dus een zeker weten, maar ook een daad van jezelf om dit te zeggen Daarop eten ze nog wat en daarna gooien ze al hun voorraden overboord. Niks meer over, helemaal hopeloos nu. En daarna loopt de boot vast en drijven ze op wrakstukken op zee. Dit verhaal dat we nu lezen over de problematiek op de Middellandse zee is dus al eeuwenoud. De mede-opvarenden gaan af op het woord van Paulus. Ik denk wel dat ze wanhopen als ze zich vastklampen aan zo'n stuk hout, maar blijkbaar is dat niet erg. We denken vaak dat God alleen redt als we laten zien hoe geweldig en hoe sterk ons geloof is. Maar als ik zulke verhalen lees, dan lees je over kleine geloven en ongeloof en wanhoop. Ik denk ook nog te vaak dat ik zelf zoveel toevoeg aan mijn geloof en dat ik zelf van belang ben. God zegt in 1 Petrus 5:7 "U mag uw zorgen op Hem afwentelen, want u ligt Hem na aan het hart". Wow, daar schoot ik even van vol. Grappig is dat wij nog steeds denken dat onze problemen groter zijn dan God. We zijn er niet zeker van dat God iets kan veranderen. En dat zijn allemaal woestijngedachten volgens Joyce Meyer. Zie de waarheid onder ogen over jezelf. Ik dacht dat ik zelf wel aan het roer stond van mijn levensboot. Het leek ook echt mooi te gaan. Ik had alles onder controle. Ik heb jaren dat roer proberen vast te houden. Mijn hele lichaam deed er letterlijk en figuurlijk pijn van. En toen....opeens....toen moest ik het roer loslaten. Eigenlijk wilde ik liever verdrinken. Maar God vond dat geen goed plan. Tijd voor de update! Het was tijd om onder ogen te zien hoe het werkelijk met mij en mijn levensboot ervoor stond. Uiteindelijk is de boot vastgelopen, maar ik sta wel op het strand. Wow,....wat is het hier mooi! En God zij dank: Ik leef!!

Aandacht geven aan angst

Wat zijn er toch veel mooie quotes. Zoals deze " alles wat je aandacht geeft, groeit". Of: " een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest". Mijn leven is niet beter geworden door al mijn slapeloze nachten als gevolg van angst. Ik gaf angst dag en nacht de aandacht. Het resultaat daarvan is dat mijn spieren verkrampen en dat ik me veel dagen in het afgelopen jaar buitengewoon brak voelde. Wel heb ik hierdoor allerlei dingen ontdekt. Ik weet nu dat angst je rede kan uitschakelen. Als gevolg daarvan ga je dingen doen die je niet voor mogelijk had gehouden. Je vlucht weg, letterlijk, uit situaties die moeilijk zijn (bijvoorbeeld omdat je bang bent dat je dingen moet gaan vertellen waar je je voor schaamt). Verder merk ik dat als ik vastzit in mijn nek, dat mijn arm ook pijn doet. Die spieren zijn met elkaar verbonden. En ik ben ook voor het eerst naar een Thaise massage geweest. Erg lekker. Naast deze ontdekkingen word ik ook gedwongen na te denken over waar het leven nu eigenlijk over gaat. Sprak gisteren met een jonge stagiair bij ons op kantoor. Hij vroeg zich af of het leven nu bestaat uit: opstaan, werken en naar bed gaan. Jaar in, jaar uit. Ik wist eigenlijk niks te antwoorden. Maar als ik er nog eens op kauw en mijn afgelopen angstige jaar overdenk, weet ik wel iets. Het gaat er in het leven om dat je ontdekt wat er toe doet, waar je de zekerheden uit haalt en wat werkelijk gelukkig maakt. Ik heb ontdekt dat niet bezit gelukkig maakt. Ik had dat ook wel kunnen weten. Opgegroeid en dagelijks lezend in de Bijbel kwam ik in Prediker 7 een prachtige wijsheid tegen. "Wijsheid biedt meer schaduw in het leven als bezit". Ik heb ervaren dat je dat met je rede kunt volgen, maar je moet dat ook voelen. En dat heb ik ontdekt. Ik heb het gevoeld. In plaats van paniekerig en angstig te zijn en daar aandacht aan te geven, moet ik bewust leren bedenken wat ik aandacht geef en wat niet. En vertrouwen hebben dat er uit zo'n lastige, grote, prikkelige plant (artisjok) een mooie bloem gaat komen!

Zo'n zin in het nieuwe jaar!

Ongelofelijk: het was een fijne dag. Ik heb zo'n zin in het nieuwe jaar. Een nieuw jaar, nieuwe kansen. Een leven te hebben dat ik zelf wil, waar ik van kan genieten. Een leven zonder angst en stress. Een leven om in te ontdekken wie ik ben en wat ik leuk vind en waar ik van geniet. Vanmorgen in de kou, helemaal ingepakt, in mijn eigen kleine wereld, fietste ik naar mijn werk. Na twee weken vakantie ben je er echt helemaal uit geweest. En dat gold voor heel veel collega's. Wat een dingen om dankbaar en blij voor te zijn. Werk, een fiets, warme kleding, een nieuwjaarsontbijt. Tijdens de lunch met een collega ideeën zitten uitwisselen om misschien mijn bedrijf nieuw leven in te blazen, er iets anders aan toe te voegen. Of dat zij een bedrijf gaat starten? Hoeft niet vandaag of morgen klaar. Maar erover praten, kleine stappen zetten. Dat geeft al ontzettend veel energie. En voor mij horen daar natuurlijk boeken bij. Ik moet daar over lezen. Als ik thuis kom, start ik met mijn nieuwe project. Mijn kledingkast moet overzichtelijk worden. Ik ga kleding verkopen op marktplaats. Dus eerst foto's maken. En s'avonds na de flamencoles, ga ik verder met mijn 30 dagen project (inspiratie opgedaan hiervoor via TED-talks). Ik probeer elke dag een tekening te maken van iets. Vanavond dus van mijn flamencoles. En nu ga ik tevreden naar bed! Wat een heerlijk gevoel. En dat weet ik, omdat ik heb ervaren hoe het is om ontevreden te zijn en angstig en bang in het leven te staan.