..als het dan maar niet gaat regenen!

Ja, daar was ze weer. Mijn dochter. Ze was naar de verzamelplek gefietst om 8 uur. En daar bleek dat het eerste uur uitviel. Dus kwam ze gezellig weer naar huis met een vriendin. Het zag er grijs uit. Ze had haar regenjas aan. Ik vertrok naar mijn werk. "Gezellig uurtje dan. Ik hoop maar niet voor jullie dat het nog grijzer gaat worden en gaat regenen. Want dan is het eerste uur vrij niet echt lekker." Optimist die ik ben! Toen ik op de fiets zat, zag ik het achter de grijze lucht wat blauwer worden. Ik werd met mijn "neus" op mijn negatieve zelf gedrukt. Waarom kan ik nu nooit eens het tegenovergestelde zien of zeggen? Vanavond had ik ook zo'n oefening in "hoe kijk je tegen een situatie aan". Mijn kinderen houden van soep. Dus ik had een heerlijke pan soep gemaakt. Dochterlief komt uit school en heeft geen zin in soep. Ze eet liever noodles. Zoonlief meldt zich af voor het eten. Daar zit ik dan in mijn eentje met een pan soep. Terwijl ik niet eens van soep houdt! Ik steek de kaarsen aan, pak de krant en trakteer mijzelf op drie kwartier ongestoord eten en de krant lezen. Je kunt natuurlijk kijken naar wat je niet hebt, maar belangrijker is om te focussen op wat je wel hebt. En dat is heel veel. Mezelf de tijd gunnen. En ontsnappen aan de drukte die de mensen om je heen je opleggen. Dat kon ik nooit en wilde ik ook nooit. Ik wilde meedoen, doorgaan. Nu ik ben stilgezet, moet ik er maar van genieten. Van al die ervaringen die ik opdoe. Daar de tijd voor nemen. Dus de weg die ik ga ondergaan en ervaren, zonder me al te veel zorgen te maak over waar ik precies heen ga en waar ik uitkom. Bewust worden van hoe het in mijn hoofd anders kan gaan worden.